Ext4'ü noatime ayarlamaya değer mi?

Ubuntu 10.04'te relatime, /etc/fstab içinde geçersiz kılmadıkça, varsayılan mount seçeneklerinin bir parçasıdır. Önceki birkaç sürümde relatime açıkça /etc/fstab konumunda. relatime, eski moda posta bildirimlerine sorun çıkarmadan, noatime ile aynı hızda (ve hızlı yazma döngüsü koruma) yararlarını sağlar.

Alıntı yaptığınız makale data=writeback tarafından önerilmektedir. Ubuntu varsayılan olarak data=ordered olarak ayarlanmıştır. Ubuntu'nun ayarı, ağır disk yükü durumunda daha yavaştır, ancak bir çökme ya da elektrik kesintisi durumunda veri kaybı riskini önemli ölçüde azaltır. Bu yüzden Ubuntu varsayılanından değiştirmenizi tavsiye etmem.

commit=5 - commit=100 değerini değiştirmek, bir çarpışma durumunda verilerin kaybedileceği zaman penceresini arttırır, çoğu durumda çok az fayda sağlar.

Özet: ayarları olduğu gibi bırakın, bir sebepten seçildiler.

ADDED: Mount seçeneklerinin ötesinde, bir fark yaratabilecek başka şeyler de var. ext3 konumundan ext4 konumuna geçmek genellikle kendi başına gözle görülür bir gelişmedir. İşte dizüstü bilgisayar kullanıcıları için birkaç ipucu.

• Yavaş bir SSD'niz varsa, SU’daki bu kon . Önemli ipuçları, /tmp ve tarayıcı önbelleği (ve belki de geçmişi) için tmpfs kullanmaktır.

• Bir sabit diskiniz varsa ve uzun süre boyunca dönmesini durdurmak istiyorsanız, o zaman RAM dolana kadar tüm yazma işlemlerini geciktirerek diskin kapanmasına izin veren noflushd kurun. . (Tabii ki, okurlar diskin dönmesine neden olabilir; disk dönmeden önce cat /files/I/m/likely/to/need >/dev/null komutunu çalıştırma alışkanlığına girmek istersiniz.) Noflush işleminin etkili olması için, tüm takas ve takmayı kapatın dosya sistemlerinizi commit=3600.

  Noflushd işlevini etkin bir şekilde kullanmak, verilerinizin uzun süre diskte yazılı kalmayacağı anlamına gelir. Bu, diskten bir süre herhangi bir ses veya ısı gelmemesi avantajına karşı tartılmak için bir risktir. Bu riskten memnun değilseniz, noflush kullanmayın.